O
dzisiejszej rocznicy powiedziano już wszystko - więc ja nie będę wrzucać do
sieci kolejnych słów, które będą wyglądały jak powielone z tysięcy innych
miejsc. Oczywiście - jestem szczęśliwa, że jestem Polką. Jestem dumna, że
pochodzę z kraju, który tyle razy potrafił się podnieść i budować swoją
przyszłość na gruzach bolesnych i trudnych wydarzeń. Jestem dumna z naszej
historii, wdzięczna przodkom za trud, który owocuje dzisiaj ciągłym istnieniem
naszej tożsamości narodowej. Wdzięczna to, że dla naszej wolności oni oddawali
to, co najcenniejsze, i co po śmierci odzyskali już w tym Najpiękniejszym
miejscu - życie.
Ale
towarzyszy mi dzisiaj pewien wiersz. Wiersz, który dał mi więcej do myślenia
niż jakiekolwiek wypowiedziane dzisiaj zdanie. I towarzyszą mi dwie myśli.
Pierwsza z nich jest taka, że nie było by naszej Ojczyzny bez Boga. To wiara,
to modlitwa, to oddawanie tych wszystkich tragicznych chwil Bogu sprawiło, że
uratował nas i dał nam Polskę ponownie. I tak, jak przyjęliśmy ją w darze od
tych, którzy za nią walczyli (tak, bo to im, nie sobie, zawdzięczamy to, co
mamy), tak przyjęliśmy ją całą - z barwami narodowymi, z hymnem, z godłem, z
całą jej historią, i z BOGIEM. Bogiem, który jest nieodłącznym elementem
całej naszej historii - elementem NAJWAŻNIEJSZYM. Wystarczy zajrzeć do wielu
dzienników ze wspomnieniami, wystarczy przeczytać setki wierszy, książek, które
powstawały własnie wtedy - i wyraźnie zobaczyć, że to wiara i modlitwa dawała
siłę i nadzieję. Że nie jeden raz tylko to już pozostawało tym, którzy ciągle
śnili o wolnej Polsce. I w pełni świadoma tego, o czym mówię, z całą pewnością
stwierdzam - BEZ NASZEJ WIARY, BEZ MODLITWY NIE BYŁO BY POLSKI. Niby sprawa tak
oczywista, ale kiedy patrzę na to, co dzieje się w naszym kraju. to myślę, że
chyba jednak nie. PRÓBY ODDZIELENIA WIARY OD PAŃSTWA TO PRÓBY
ZNISZCZENIA NASZEJ TOŻSAMOŚCI NARODOWEJ. Taki jest fakt.
Druga myśl
związana jest z tym, co znaczy dzisiaj dla nas ojczyzna. Czy ojczyzna na co
dzień znaczy to, co pokazujemy podczas każdego święta narodowego? Dziś cały
Internet 'świeci się' na biało-czerwono. I nie mam nic przeciwko - tak ważny
dzień trzeba czcić z radością, z wdzięcznością i z dumą. Ale czy podczas
kolejnych dni, kiedy sto pierwszy rok będziemy żyć w kraju, który odzyskał
niepodległość, nasze serca wciąż będą biało czerwone? I tutaj nie będę pisała
nic więcej - bo sama tak rzadko doceniam i pamiętam, w jakim kraju przyszło mi
żyć. Sama zapominam o cenie, którą inni płacili za moją wolność. Sama traktuję wolny kraj jak sprawę oczywistą zapominając, że wcale taką nie jest.
Na koniec
wiersz Mariana Hemara, o którym wspominałam wcześniej.
Modlitwa
Nie
sprowadzaj nas cudem na Ojczyzny łono,
Ni
przyjaźnią angielską, ni łaską anielską.
Jeśli
chcesz nam przywrócić ziemię rodzicielską,
Nie
wracaj darowanej. Przywróć zasłużoną.
Nasza to
wielka wina, żeśmy z Twoich cudów
Nic się
nie nauczyli. Na łaski bezbrzeżne
Liczyliśmy,
tak pewni, jakby nam należne,
Aby nas
wyręczały z Jej należnych trudów.
Za
bardzośmy Ojczyznę kochali świętami.
Za
bardzośmy wierzyli, że zawsze nad Wisłą
Cud
będzie czekał na nas i gromy wytrysną
Z
niebieskiej maginockiej linii ponad nami.
I co
dzień szliśmy w pobok Niej - tak jak przechodzień
Mija
drzewo, a Boga w drzewie nie pamięta.
A
Ojczyzna codziennie przecież była święta,
A Ona
właśnie była tym cudem na co dzień.
Spraw, by
wstała o własny wielki trud oparta,
Biała z
naszego żaru, z naszej krwi czerwona,
By drogo
kosztowała, drogo zapłacona,
Żebyśmy
już wiedzieli, jak wiele jest warta.
By już na
zawsze była w każdej naszej trosce
I już w
każdej czułości, w lęku i rozpaczy,
By wnuk,
zrodzon w wolności, wiedział, co to znaczy
Być
wolnym, być u siebie - Być Polakiem w Polsce
